Loureiro

- Nome científico ou latino: Laurus nobilis

- Nome común ou vulgar: Loureiro, Loureiro dos poetas, Loureiro de Apolo, Laurel .

- Familia: Lauraceae.

- Orixe: é orixinario da conca mediterránea e o Caucaso.

- Árbore ou arbusto dioico, aromático.

- Pode alcanzar un gran tamaño, ata facerse unha árbore de máis de 10 m.

- Follas lisas, brillantes e de cor verde.

- Flores pequenas de cor amarela.

- Froito de cor escura.

- Hai loureiros machos, que non dan froito, e femias, que si producen.

- A folla é culinaria. Normalmente mestúranse as follas coas comidas para dar aroma, aínda que se poden facer cocións de follas soas ou mesturadas con casca de laranxa (4 gr de follas, 8 gr de cortiza de laranxa e 200 centímetros cúbicos de auga).

- Os froitos empréganse en medicina popular.

- As follas, esmagadas e postas sobre as picaduras de avespas e abellas, acóuganas; mesturadas cunha cucharada de fariña e miga de pan, rebaixa as inflamacións.

- En Andalucía a madeira do loureiro utilízase para traballos de taracea e marquetería.

- Considerado como símbolo da vitoria.

- Frecuentemente cultivado como ornamental. Emprégase en grupos, illado, setos ou como planta de maceta.

- Soporta ben a sombra.

- O Loureiro necesita protección do frío intenso. Non soporta ben as xeadas fortes.

- O loureiro é planta pouco esixente en chans, aínda que vai mellor naqueles soltos e frescos.

- Chan rico en marga e ter un bo sistema de drenaxe.

- Resiste o mar.

- Debemos regalo cando a terra presente un aspecto de sequidade e, durante o inverno, teremos que moderar a intensidade de régaa.

- Tolera ben a poda, polo que se emprega para tallalos con formas (arboriños, conos, pirámides, esferas, etc).

- Propagación: mediante sementes, esquexes, acodes ou xermolos basales.

- A multiplicación por sementes é algo lenta.

- A semente debe recolectarse en zonas onde existan pés dos dous sexos, debéndose coller só os froitos que están na planta e non os caídos ao chan, pois adoitan estar fermentados.

- A semente limpa xermola mellor que a que conserva o pericarpio seco.

- Os tratamentos de inmersión en auga da semente aumentan e aceleran a xerminación.

- O mellor será propagalos a partir de esquexes.

- Pragas e enfermidades do loureiro (Laurus nobilis).

- ENFERMIDADES.

- Socarrina.

- Follas con manchas ou zonas secas que non son por seca senón polo hongo Gloeosporium nobile.

- En casos necesarios trátase con fuxicidas de cobre ou con zineb.

- Oídio.

- PRAGAS.

- Psila do loureiro.

- É un insecto chamado Trioza laurii de cor verde e que mide 2 milímetros.

- Produce bugallas nas follas do Loureiro, repregándose nos seus bordos, onde viven as larvas de 10-15 milímetros.

- Teñen 3 ó 4 xeracións ao cabo do ano.

- Pulverización con lindano, dimetoato, malation, etc.

- Son eficaces si danse oportunamente, coincidindo coas diversas xeracións.

- Cochinillas.

- Aspidiotus hederae, Cochinilla acanalada, Pseudoccocus citri e Coccus hesperidium.

- Polilla (Tortrix).

- Son eirugas negras de 1 centímetro da volvoreta Spilonota ocellana.

- Roen as follas polo envés, respectando a epidermes do fai.

- En maio-xuño, cando se advirten as primeiras follas roídas por estas eirugas, tratar o envés.